O duszo!

A jeśli przyznam, że istotnie-
spłyciałem
I napiszę gdzieś stukrotnie:
płakałem
Gdy oświadczę, iż w Codzienni
gdzieś straciłem siebie
Ogłoszę drukiem, że przyziemnym
karmiłem się chlebem
Krzykiem głośnym wszem obwieszczę
że tak, stchórzyłem
Kiedy szczerze wyznam wreszcie
że się skończyłem
I, do diabła-
że dałem się ogłupić
Czy wtedy
Pozwolisz mi wrócić?

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2007-05-17 14:04

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

Sosenka54 | 2012-02-20 15:05 |

Rewelacyjny ...:)

Jeanette | 2007-05-21 18:04 |

Nie ma co sie zastanawiać! Jednym słowem wietny! :) Pozdrawiam!

Malina | 2007-05-17 19:50 |

Ech, wzruszyłe mnie. tak po prostu. piękny...

midsummer | 2007-05-17 19:11 |

jeli masz tak piękno dusze i delikatno jak tu uwidoczniłe to zazdroszcze podoba mi sie choć smutny pozdrawiam

Kiss | 2007-05-17 18:12 |

ładny wierszyk. po takim wyznaniu ja bym ci pozwsoliła wrócić :D. Zapraszam do mnie

alicja | 2007-05-17 15:57 |

Piękne wyznanie. Dusza zawsze będzie Twoja jej dusza i serce też a Twoja droga życiowa należ do Ciebie powodzenia.

:Pakrew | 2007-05-17 15:51 |

pozdrawiam, super...:D

Brak komentarzy