Przeklęty

Milczysz. Zerkasz -
oto ciemny kształt człowieka
Który czeka, skryty w mroku
Na twe słowa - kata topór
Co nań spadnie, gdzieś w rozmowie
A więc słucha.
Wypatruje.
Trochę dręczy
się i truje

Wreszcie powiesz:

- W TO nie wierzysz?
Oszalałeś?
A uczucia?
Zapomniałeś?
Co z twym Duchem?
Co z twym wnętrzem?
W piersi serce masz
przeklęte?

- Tak! - odpowiem wtedy z drżeniem -
Bo szukałem w nim Miłości,
A znalazłem
Tylko Cienie!

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2007-05-18 12:50

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

Sosenka54 | 2012-02-20 15:03 |

Niesamowity:)Bardzo mi się podoba :)Pozdrawiam:)

Jeanette | 2007-05-22 17:29 |

O tak! wietny wiersz! A te sztuki teatralne...? Hmmm... Taak. Jak najbardziej! Pozdrawiam! :)

westwalia | 2007-05-18 22:25 |

bylabys wspaniala mysle w pisaniu sztuk teatralnych potrafisz stworzyc konflikt na scenie

alicja | 2007-05-18 20:03 |

Piękny przeszywajšcy dreszczem emocji na wylot duszy ale cienie nie zawsze sš posępne mogš być przepełnione miłociš tak jak Set pozdrawiam

Brak komentarzy