płakałam

bo znów płakałam

tak jak zawsze
gdy wszyscy spali
usiadłam na parapecie

dotykałam palcami
zapłakanej od prawej
suchej od lewej strony

szyby zaparowanej moim
oddechem
który wciąż zanika

bo ja znów płakałam

na kolanie położyłam
moje małe cudo techniki
nacisnęłam guzik ‘play’
w słuchawkach przyjemne dżwięki
pianina

a ja wciąż płakałam

ściskałam palce w pięści
prostowałam jak do modlitwy
zgubiłam się
Dobry Boże

płakałam
okulary rzucając w kąt
włosami zakryłam twarz
by nie widzieć niczego

bo płakałam
tak jak wtedy gdy
Bóg zabrał mi jego
tak samo jak kiedyś
budzona koszmarami
ściskałam poduszkę

bo ja
bo ja płakałam
oparta ramieniem o ścianę

zasnęłam w kałuży łez

marczusza

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2007-06-11 13:12

Komentarz autora:

Strona glówna

< marczusza >

wiersze >

Marżalena | 2007-06-11 23:25 |

płacz często pomaga. wyzwala nas z nadmiaru emocji. tych dobrych jak i tych złych. wraz z potokiem łez człowiek wylewa wszystko to,co mu na sercu leży. potem ma nawet inne zapatrywanie na te same rzeczy. płaczu nie powinnimy się wstydzić.ale taki płynšcy z głębi serca,bolesny płacz przeżyć w samotnoci włanie przy muzyce. a potem wstać i z nadziejš spojrzeć na jutrzejszy dzień:)

euphoria | 2007-06-11 13:39 |

a kiedy mylimy że gorzej już być nie moze, znowu zaczynamy płakać. znam to. pozdrawiam.

Brak komentarzy