Sztuka przetrwania

Uniosłem się na szczyt bezsensu,
W sensie zdobywania przetrwania,
Teraz…
Stoję jak łowca pośród ludzi których znam,
Pośród budynków i ulic w których uczyłem się przetrwania,

W dzisiejszym dniu nastąpił przełom,
To co powiedziałem stało się prawdą,

A niedowiarkowie moich słów,
Umilkli od mocy moich pięści,

Prawda taka się stała,
Iż moje gałki oczne zaszły czarnością mroku,

Gdy patrzyliście się w nie,
Widzieliście niepokój i strach,

Ci co się śmiali i mnie denerwowali,
Z bólu i lęku się najprościej pozabijali,

Ja ich nie zabiłem,
Zabiła ich pycha i próżność,

To co się nazywa dziś,
Kluczem sztuki przetrwania,

chłopiec o niebieskich włosach