Podniósł się, spojrzał mu w oczy.
Teraz już z przyjacielem ciężką wojne toczy.
Wziął miecz blasku słonca w swe dłonie,
a każdy jego czyn usadzał go w tronie.
Już tylko jeden mu został przeciwnik,
jego przyjaciel, jego domownik.
Wbił w serce z zaciekłością mu miecz,
By potem zwycięsko pić krwistą ciecz.
