w teatrze

w teatrze
wszystko jest jak prawdziwe
papierowe niebo
meble z tektury
role na scenie pelne zadumy
na pieciolinij stoi muzyka
i nie wie zaczac ma czy poczekac
az drygent wskaze
i swiatlo zbledie
bo zaswiecilo niepotrzebnie
kurtyna
wie kiedy zaczynac
i kiedy koniec
tylko aktorzy
tekstem zjednani
maja znow siebie do zagrania
za jeden uklon
za kwiat za brawo
oddac by mogli wszystko
co maja
rola jak testamentem
zobowiazani
tylko maski w garderobie
wiszac na scianie
smacznie chrapaly

westwalia