LUDZIE XXI WIEKU…

Ludzie biegnÄ…, gdzieÅ› gnajÄ…,
przed siebie na oślep
nie zauważając piękna,
zapominając o szczęściu i radości,
nawet prawdziwej miłości nie znają.

Uciekają gdzieś w zawiść
chcąc mieć więcej i więcej
niż sąsiad czy brat,
przyjaciel w tym jest biegu zbyteczny…

Zło wróżąc tym, co uczciwą pracą zdobyli.
Codzienność odbiera im świat marzeń,
szydzą z tych co wrażliwe dusze mają.
Zamykają przed światem
w swych ścianach z betonu i szkła.

Zamiast wybiec na Å‚Ä…kÄ™, czy do lasu,
by w zachwycie podziwiać piękno,
wolÄ… kwiaty w doniczce,
lub sztuczne bukiety w wazonie.

Sądzą, że zbyteczny im przyjaciel,
ważniejsza jest mamona,
czasem wrzucÄ… grosz lub dwa,
na cel zbożny by inni ich chwalili,
ot tak na pokaz i dla poklasku.


Mówią, że kochają nad życie,
rodzinę, bliźnich, cały świat,
lecz to tylko słowa, słowa.
Zaklinają się na bożków,
że krzywdy by nikomu nie uczynili,
dla uspokojenia własnego ego.

A czas pÅ‚ynie, szybko pÅ‚ynie…
Niby mają wszystko, więc
w koÅ„cu przystajÄ… i…
Powoli usychają w samotności
bez sÅ‚oÅ„ca, oraz dÅ‚oni przyjaznej…

Ewawlkp