Miłość jak cień

Tam na dnie, duszy mojej
Róża z godziny na godzinę
Więdnie ...

Samotność wciąż serce
Napastuje...

Wracają jak echo
Mdłe koleje losu

Kurara z satysfakcją
Dobre myśli truje

Więc powiedz, proszę
Jak przywrócić spojrzeniu,
dawny blask?!
Jak wyrwać się
Z paszczy agonii?
Jak dać się złapać
Gdy cień goni?

By w nieskończoność
Pląsać w zachwycie
Wśród kojących duszę marzeń...
By życie obfitowało
W zatrzęsienie cudownych zdarzeń

biała róża