W sercu noc

Miała takie smutne oczy...
Pustkę czuła w sobie

Krew jej była koloru nocy
Nie umiała przeciwstawić sie tej chorobie

Żyła pośród szarych dni
Ze strachem pełzającym po ciele

Dziś każda myśl o miłości jej serce rani!
Do łez nie trzeba jej wiele

Bo umarło coś, w co wierzyła
Skonały pocałunki na jej ustach

Legły wspomnienia, o które sie modliła
I nie odnajdzie ich nawet w kwitnących kwiatach

Czy coś złagodzi ból prowadzący do śmierci
Ból rozrywający martwe wnętrze po stracie miłości?

biała róża