Wpatrzona w Twoje okno, tak bardzo rozmodlona
myslalam, ze moja modlitwa smierc Twoja pokona.
A teraz do Boga zanosze wolanie
skroc Jego cierpienie, skroc Jego konanie.
I zanim slonce na ziemie wejrzalo
miljony ludzi Cie oplakiwalo.
I nastala pustka, zostalismy sami
wiec prosimy Ojcze modl sie tez za nami.
Gosiu w doskonały sposób ujęłaś ten żal jaki wypełnia serca po stracie tak wielkiego człowieka jakim był Jan Paweł II. Daję najwyższą ocenkę, bo widzę, że Twoje słowa płyną prosto z serduszka.
