Zagmatwanie

Korzenie drzew wyrwane z ziemi
To strzępy serc miotających się we śnie
Drzewo nowe wyrośnie
A człowiek dalej się miota
Bo pogubił wszystkie klejnoty życia
Drogi proste stały się kręte
Bo ciało obrasta mchem
obłudy i chciwości
Gdzież jest więc słonce
wstającego poranka
Gdzież jest więc księżyc
uśmiechu dobroci .

Kris

Średnia ocena: -

Kategoria: Życie

Data dodania 2007-10-26 14:58

Komentarz autora:

Strona glówna

< Kris >

< wiersze >

Szymon22 | 2007-11-22 09:32 |

chyba wszystko ok :) może troche nie przemawiają do mnie te klejnoty :) Ale to może przez to że ja mam troche kudłate myśli he he - ale nie wszystko ok Twój wiersz nie wywołuje żadnych żadnych skojarzeń... Tak jakoś wyszło w moim przypadku he he

Brak komentarzy