Pędzi przed siebie do nikąd nie znając miejsca ni celu, czasem płaszczem deszczu okryty kwiaty zrasza w bezliku. Igraszek nowych wciąż rady. Kapelusz panu porywa tak poprostu dla żartu buzię jak żaba nadyma. Teraz już bardzo zmenczony zaraz ucichnie i zaśnie w sypialni pachnącej zielenią nie może biegać zawsze.
ruda
