Dla [*]


Po życiu przychodzi cisza
po czym ból ziemski znika
przed oczyma_nie szpital,
wśród ciemności iskra świta
-to droga gdzie czeka ku bram
zmrok_to calun, okrywa twarz.
Biały jak śnieg spojrzał przed siebie
z niedoczekaniem_jak by spełnial marzenie
...i dotarł
stojąc ku bram niebiosa.
Na ziemi płacz, ból, chandra, nostalgia,
w niebie bezpieczne ciepło ogarnia.


archetyp

Średnia ocena: 8
Kategoria: Śmierć Data dodania 2008-01-20 23:17
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < archetyp > < wiersze >
pisarka ;) | 2008-04-01 23:59 |
sorry że cię poprawiam, ale jak się stoi to u bram niebios, a ty napisałeś "stojąc ku bram niebiosa" wiersz jak zwykle piękny
bozka | 2008-01-20 23:41 |
smutny refleksja się nasuwa!Piękny
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się