kalejdoskop chwil

w ramionach drzew
zdmuchnięty okruch zadumy
porośnięty zwątpieniem


kwiaty w wazonie
dla nikogo
coraz bardziej zapomniane


codzienność uderza raniąc usta
nie słychac śmiechów
ani westchnień rodem z nieba


w cieniu niebieskich świateł
i drżących oddechów
nic nie ma już znaczenia


szept ugrzązł w cichym półmroku
z tawrzą zwróconą
w stronę swojego sumienia

wiki