A gdy już jesień mego życia
W progi świadomości zapuka
Zaproszę ją serdecznie do środka
Podaruję cieple kapcie
Nicią wspomnień zszywane
I kawę taką pachnącą
Pachnącą jak tamten poranek…
bo w jesieni zycia , w foltelu bujanym, zastana nas wspomnienia...
dlatego tak wazne jest bysmy zdarzyli w zyciu zrobic wszystko co planujemy zrobic, bysmy zakosztowali wszystkiego do czego rwie sie nam serce.... tak by kiedys zatopic sie w wesolej i cieplej krainie naszych wspomnien...
:)nie napiszę nic o wierszu bo nie powinienem lubię je czytać choć nie wszystkie muszš się podobać ale to już zależy od dnia i nastroju ten poprostu miię podoba pozdrawiam
