Na leśnej polanie...

Ty, co dłońmi niemal dotykasz nieba
A wzrok upijasz jego błękitem
Tulisz wiatr całym sobą tu -na polanie
-Jesteś szeptu zachwytem

Spójrz oto ja, tak przychodzę do ciebie
Popatrz po barwnym idę dywanie
Dziś jak wtedy, jak dawniej- przytul mnie
Pozwól czekać, na echa bajanie?

Wiesz jak potrzebuje twych ramion?
Twych myśli na liściu pisanych
Proszę upuść garść swych złotych nut
Pieśni tych nocą zrodzonych

W tobie miłość w tobie moc taka ogromna
Gdy cieniem tulisz, łzy ocierasz
-bo, choć miłość czasem, bywa bezdomna?
Ty mi nową nadzieję otwierasz

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2005-10-30 01:34

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

Sosenka54 | 2011-12-08 18:13 |

Wspaniały wiersz:)Pozdrawiam...

Słoneczko | 2009-01-12 19:19 |

Wiersz bardzo ładny,tylko ten jeden zagubiony rym, poza tym wszystko ok........Pozdrawiam

sylwek | 2005-10-31 13:27 |

No ok! dobry, bardzo dobry :)

umiech | 2005-10-30 02:30 |

Tulę wiatr całym sobš tu - w wersach, jest szeptem zachwytem... Agnieszko, gdy jeste kochana, nigdy nie będziesz bezdomna :)

malutka | 2005-10-30 02:20 |

Bardzo Dziękuję :)

(OLA) | 2005-10-30 02:10 |

piekny wiersz...hmmmmmmm lubi taka milosc...pozdrawiam:)

umiech | 2005-10-30 01:54 |

Ja, co dłońmi dotykam wersów, a wzrok upijam ich błękitem...

Brak komentarzy