ja poetka za grosik

nie będę pisała wierszy
bo
nikt ich prawie nie czyta
tylko ci co im w sercu gra ciągle
muza poezji na skrzypkach
tacy którym wiersze
w srcu rosną jak drzewa
i ci co by chcieli
cały świat
w raj zamienić
a tutaj życie betonowe
związane ręce
sumienia ciezkie od winy
strumień krwi razem z forsą
rzeką bólu popłynął
a wam poeci dzieci marzeń
ciągle anielskie skrzydła rosną
aż do nieba
złotą wyobraźnią

westwalia