zatrzasnąłeś drzwi ostrzem słów to idź ten czas z tobą rozwiesiłam na sznurku wyprana rzeczywistość nie ma marzeń nie ma złudzeń cisza poskładam w kostkę każdą myśl o tobie pod kluczem w starej szafie z której ostatni mol wyprowadził się dawno kiedyś dolożę ciebie jako kamień na wagę wspomnień
westwalia
