rytualnie

każdego wieczoru
otwieram księgę wiary
i szukam słowa
dla siebie
niechaj mi swiatło rozpali

może któregoś ranka
do okna mego zapuka
anioł wysłany tutaj
co zbiera zbłąkane dusze



może lodzią odpłynę
w kosmos zimny i straszny
stanę się mała
nieważna
jak ziarnko piasku


ostatniej chwili
nie poznam
i oczy nie zobaczą
powitam wieczność najprościej
bukietem polnych kwiatów

westwalia