57. Jesienna tęsknota

Wiatr morza szumem powraca
gra w liściach cichą tęsknotą
mieni sie jesieną złotą
przepychu szatą zatraca

Kolorowych barw podnietą
poi tęczową pokrywą
alei kasztanową diwą
wieku tęsknoty paletą

Jesień kwiecia ,Słoneczka' twarz
promieniem lśni minionych dni
upojne przypomina sny
kosmicznej wstęgi ermitaż

Czekam głosu co barwą mdli
rozkoszą,serca jesieni
brązu,żółci czy czerwieni
uczucia kochanka żądli

Dąb,buk - jesion,lipa czy klon
wszystkie urodą tęsknoty
rumieńcem są Bergamoty
ogromu szaleństwa cyklon.


Piła 13.10.2008r.


Z tomiku; Pamiętaj mnie...

Słoneczko