Sparaliżowany oddech utknął
między lewym płucem a oskrzelem,
utonął w żalu z pękniętego serca
z pustkami słów i bezimiennym polem...
...trudów, tak wyżynnych w swej istocie,
tak ubogich i naiwnych na tym świecie
banałów, absurdów, grzechów i brzydkich ludzi
co wiosłują przez ten bezmiar w orzechowej łodzi.
Piękno w sztuce to prawda połšczona z wyrażaniem odebranym na uczucia autora. Rzeczywistoć jest częciš sztuki, uczucie zawarte w wersach uzupełnia jš.
Przytulić wiersz bezimiennym uczuciem, acz jakże znanym ;) Pozdrawiam
