Na planszy człowiek...

Na planszy człowiek jak pionek stoi,
Nie wie, co ma robić, jakby się niepokoił.
O życiu myśląc wciąż nie wie za wiele
I czuje wielką pustkę w głowie, w duszy, w ciele.

Diamentowy pałac w miejscu serca bije,
Cóż jeszcze się w tym człowieku kryje?
Wielki dar z niebios zesłany
Mówi w jego wnętrzu, znikają parawany.

Bez błyskawic burza człowieka
Ciemnością zabija, na nic nie czeka.
Miłościwy morderca, czy romantyk okrutny?

Kolebka śmierci, groza, czas smutny
SiÄ™ zaczÄ…Å‚ dla ludzi bez wiedzy.
Nie bojÄ… siÄ™ o nic przyjaciele - poeci - koledzy.

Hałwa