Świat kula z krat A w niej twarze z krzykiem noże zamiast rąk i połamane skrzydła Mokro od żalu ciągłego od powątpiewania i wiecznej nocy Na nic twój jęk duszo bo tylko zaciskasz sznur wokój swej szyi Nie pytaj dlaczego Nie pytaj po co Zatrzymaj i pochyl głowę
Aicha
