W korytarzach własnych kłamstw,
w pułapkach wspomnień
przywołujesz ją...
Szept rozdziera puste ściany
jej imię jak kamień
zadaje ból.
Szukasz jej między słowami
bo tęsknota wyje z bólu.
Porozdzierany przez doczesne sprawy
nie zauważasz, że...
codziennie przechodzi obok ciebie
Wpatrzona....
Traci wiarę w przeznaczenie
Rozpacz przesłania wspomnienia
Nie zauważasz chodź szukasz
bez końca...
czytam go i myślę, że ten wiersz jest przynajmniej częściowo o mnie... ale to tylko pewnie moje myśli mi o podpowiadają... co do wiersza to wydaje mi sie taki niedokończony, tak jakbym coś pisał i o czymś zapomniał... Pozdrawiam
zonk486
