patrzysz w przyszłość przemęczoną twarzą co odbija się niczym namalowana ręką malarza w tafli wody banalna, że aż piękna i widzisz krew na dłoniach która spływa po policzkach zamiast łez na krawędzi czasu znacząc sobą linię życia jak ta rzeka płynie tylko gdzie
hakaan
