Kształtowanie





Wiesz
nie boję się tego ognia
Chociażbym miała palić się całe wieki

Nie martw się o mnie
to nie boli
To tylko tak strasznie wygląda

W środku mnie dzieją się dziwne rzeczy
Z każdym płonącym językiem
rodzi się nowa ja
wrzucając w czerwoność starą

To takie niesamowite

Chociaż na zewnątrz jestem spalona
w głębi naprawdę żyję
I to pełniej niż przed pożarem

Gdy już całkowicie ochłonę
będziesz mógł wygrzebać mnie z popiołów
Zobaczysz że będę inna

Bardziej dojrzała
Mocniejsza

Bardziej ludzka



Aicha

Średnia ocena: 9
Kategoria: Życie Data dodania 2009-05-31 20:08
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Aicha > < wiersze >
Aktorka | 2009-06-08 22:21 |
Bardzo ciekawie piszesz ;] Podoba mi się ;)
nika | 2009-06-02 09:18 |
życie nas kształtuje, zmienia, poddaje próbom, jakby chciało sprawdzić czy podejmiemy ryzyko. bardzo dobry wiersz:)
bozka | 2009-06-01 23:43 |
śliczny wiersz:))głęboki godny uwagi! Pozdrawiam ciepluśko :))
karolla alien | 2009-06-01 22:14 |
Bo miłość tak wiele zmienia...:) Pali,ale to co złe i grzeje paląc to,co dobre:)
buntownik_19 | 2009-06-01 17:29 |
wow. nie znam sie na poezji i w ogole nie czuje sie kompetentny do oceniania ale ten wiersz jest dla mnie SWIETNY. pokazuje jak mozna sie zmienić i ze zmiany sa potrzebne i pożyteczne :-) pozdrawiam
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się