Szósta rano

chmury na niedawno obudzonym niebie
jak różowa wata cukrowa
nie rozdmuchiwane przez wiatr
cieszą oko

chłód
przyjemnie kłujący
powoli głaskany przez nowe słońce

na trawie rosa
przemoczyłam buty
(ale pies z potrzebą nie przejmuje się czymś takim)
mimo to uśmiecham się razem
ze wstającymi z łóżek stokrotkami

byłoby cicho
gdyby nie wstydliwe śpiewy ptasie
i pomruk wiatraków

powietrze jeszcze nie skażone dniem
pachnie snami
nabieram go więc garściami do płuc
by przez następne godziny
czuć jeszcze tę cudną chwilę

Aicha