stary toster

Zmyślona biografia, zmyślone procenty,
Tylko samotność jakaś taka realna
W tej rzeczywistości nierzeczywistej.

Paranoja? Skądże.
Wyłącznie roztrzęsienie chwilowe...
Graniczące z chorobą psychiczną.
Powtrzam: chwilowo.

W końcu jestem jak stary toster.
Wciąż działam,
Choć czasem odmawiam współpracy.

Chyba powinnam umyś uszy,
Bo wydawało mi się, że mówisz szczerze,
Kiedy kłamałaś mi prosto w oczy.

Tyle, że pamiętaj.
Istnieję, nie znikam
I pomimo, że pod dywanem
To wciąż kaleczę Twe stopy.

Dzięki burzy przeczyściły mi się okulary.

I cieszę się,
Że jest szklanka.



{22 lipca 2009r.}

delusion