Na mojej skórze kurz tych chwil,
w których nieistnienie czuwa
na wyniosłym tronie buntu
cierniowa korona niczym pogarda
wbija się w skronie martwego życia
echo pustki odbija się od ściany płaczu
na której poczęły się bezwstydne myśli
kalające oblicze Anioła
