Poezja

Poezja to śmierć...
Powolna, bolesna
Poezja to śmierć...
Duchowa, cielesna
Każdy jej wers
Jest z duszy wydarty
Każdy jej rym
Jest pięknie zawarty.
Gdy zacznie się raz
Ciężko z nią skończyć
Wyrzucić długopis
Od życia odłączyć,
Nim się obejrzysz
Całego cię wchłonie
Zapuści korzenie
Skrępuje dłonie,
Pozwoli pisać
O tym co boli
A każdy tekst
Rani powoli,
I wszystkie wyrazy
Z wierszem przeminą
Jak krople krwi
Z rany popłyną

MEFIU