*** [gdy jej powieki...]

gdy jej powieki same opadły od nadmiaru łez na rzęsach
zobaczyła kościstą rękę która zapraszała ją w ciemność za sobą

pachniało spokojem takim jakiego nigdzie nie ma
łasił się jak mały szczeniak
prosił by wziąć go na kolana i lizał po twarzy

pachniało ciszą tą co utula do snu
i nie chce się już nigdy budzić
nigdy wychodzić z jego labiryntu

zapragnęła więc zostać w ciemności
chciała by pochłonęła ją całą

chciała nie myśleć nie bać się nie obwiniać

Aicha