Półmrok (X)

wciąż obok życia w mroku przechodzę
palcami chwytam światło dnia
spragniony miłości znaleźć nie mogę
a ona płacze samotna jak ja

bo zamiast żyć bezczelnie marzę
że kiedyś znajdę lub ona mnie
zdesperowane serca nasze
zamknięte szczelnie w czyimś śnie

i krok za krokiem w stronę świata
drepczemy razem za krokiem krok
siłę czerpiemy z promyka światła
co bezszelestnie przecina mrok

przerwa