Staruszka przy oknie

Kiedy pewnym wieczorem
oprę się
na ramieniu
oczy zasnuje mi łza
wspomnienia
poruszą się w cieniu
Uśmiechnę się
do nich z nostalgią
z czasem nabytym dystansem
bez porywów szczenięcych
w sprzeczności z konwenansem
Spojrzę
na cienie przeszłości
jak na coś co minęło
co dawało radość
co czasem
boleśnie dotknęło
Na te pierwsze miłości
na złości o
niezbyt poważne
na coś co dziś jest mrzonką
a kiedyś było tak ważne
Uśmiechnę się
do swoich wspomnień
których mi nikt nie odbierze
bo wciąż w nich jestem młoda
siedzę na łące, na skwerze
We wspomnieniach moich
nadal pachną te jaśminy
nadal żyją tamci ludzie
nadal dymią kominy
Mama stoi w kuchni
tonąc w zapachu ciasta
stary ogrodnik żyje
tata przywozi coś z miasta
We wspomnieniach żyją
wszystkie
minione momenty
czas nie poorał mi twarzy
niszcząc ciała fragmenty
I to tak
naprawdę skarb mój największy
wspomnienia
pamiętne chwile
ulotne
lecz nie do zapomnienia...

Walentynka