jak lunatyk
puste
przemierzam korytarze
w wielkim domu
z drzwiami donikąd
szukając wyjścia
z wnętrza własnych lęków
i upiornych urojeń
dnia wczorajszego
kolejny krok
oddechu już brak
duszę się
jakby ściany
chciały mnie zgnieść
chcę krzyczeć
kolejne drzwi
mam nadzieję że
to wyjście ...
Hmmm... właściwie znów zgadzam się z przedmówcą. Lubisz pisać ''paragony'', prawda? :) Może spróbujesz jakieś innej wersyfikacji? Postaraj się troszkę mniej szatkować wiersze. Oczywiście zrobisz jak zechcesz. To moja subiektywna sugestia. ;)
Hmm... Napiszę tak - mimo, że obsada aktorów do tego wiersza nie jest z najwyższej półki, to reżyseria jest po prostu świetna. Pozwala wczuć się w atmosferę. Brawo ;)
