DWOREK

Motto; ,,Jak często w życiu tracimy coś – czego dobrze nie poznaliśmy ,,


Stanąłem przed bramą zabitą gwoździami,
gdzie rdza powlekła zawiasy i wysłużone dzwony,
gdzie herb skruszony nie wygrał z czasem.

Podjazdu strzegły trawy,
obok stał dąb, smutny, zwiotczały,
za steczką ginącą wśród dzikich jabłoni
patrzyły na mnie puste ule.

Wytartych schodków nikt już nie depcze,
gośćmi tarasu są dzikie pnącza,
piach wypełnił czeluść starej studni,
z parku zerkały rdzawe cisy.

Zmurszały podest zaskrzypiał żałośnie,
gdy tak stojąc uniosłem głowę,
pasywizm miejsca związał mi nogi.
Nie było mi smutno, gdyż
było zbyt pięknie…

Comodus