Tam gdzie nie można

Tam gdzie wejść nie można
znajdują się
dusze aniele
tak te zapamiętane
jak i znane niewiele
Siedzą na złotych dywanach
wyściełanych spokojem
przepełnieni dobrem
wciąż pogodnym nastrojem
Tkają płótna na szaty
nastrajają lirę
czekają na swoich kochanych
pozostawionych na chwilę
Tam gdzie wejść nie można
kończy się ziemskie życie
nic nie zaczyna się za dnia
i nie kończy o świcie
Ginie pojęcie czasu
nie ma wątpliwości
są oni
czekający
wciąż tak pełni miłości
I gdy otworzą się drzwi
za lat kilka
miesiąc
dzień
będzie kilka uderzeń
ciemność
i jasny cień
Oni pogodni
za drzwiami
otwartymi
z niebiańskim
uśmiechem
twarzami pogodnymi...

Walentynka