oczy dziwne ma
dziwi się jak na mnie patrzy
podczas gdy wyglądam zza węgła ja
puszy się zdziwienie okazując
inteligentnie manipuluje
tworząc emocjonalne napięcie
mruczy tak namiętnie pazurki
wyciągając strach budzi nie lęk
posiada niepowtarzalny koci wdzięk
gdy sunie uroczy
ach te oczy
toż to tylko kot
a miauczenia dźwięk
koi i leczy
gdy serce i dusza wpada w mrok
mój dziwny przyjaciel
stawia prężny krok
gasi wszelkie troski
gdy pogłaskać się da
"gdy kroczy"- można by zmodyfikować, żeby uniknąć potem powtórzenia. Wiersz poświęcony 'kotu', cała uwaga spada na 'niego', dokładnie można odczuć tę sytuację- nie jestem fanką takich tworów, ale ujmuje mnie wers "mój dziwny przyjaciel " -proste, szczere stwierdzenie i wiadomo już po co ten cały wiersz i to wszystko.
