Radości moja

nie odchodź
radości moja i siło
w długie korytarze ciszy
bo utracę marzenia
zniknie cel podążania
w lochach ciemności
tęsknota uwięziona
na madejowym łożu tortur

łzy wsiąkają w kamienie
cierpienie zawisło pod sufitem
pustka otwiera oczy szarości

nie…nie chce tego otoczenia
mam dosyć tej niemocy
smutku klującego bólem
plastry cierpienia na skórze
i nie osiągalnej granicy
drzwi bez wejścia
i drogi bez powrotu
proszę ciebie
radości moja i mocy
nie opuszczaj mnie

tak wielu jej poszukuje
a tylko nieliczni
cieszą się w jej otoczeniu



24.07.2006.

kazap57