W słabości

Zawieszeni w próżni
czasoprzestrzeni wyobraźni
poszukujemy zagubionym wzrokiem
oparcia w bezkresie.

Zabłąkani w gąszczu
toczącej się codzienności
przemierzamy nieznane drogi
aby nie zatracić osobowości.

Zasłuchani w ciszę
wychwytujemy odgłosy
dla receptorów słuchu
docierające z poza horyzontu.

Zamyśleni w sobie
znikamy w chwilach zadumy
brniemy po rozległych połaciach
aby odnaleźć zagubienie.

Choć jesteśmy zdolni
do wyrzeczeń i poświęceń
o potężnym potencjale
lecz cóż z tego
skoro choć pragniemy nie potrafimy
przeciwstawić się nawet tym najmniejszym
którzy dla nas są jakże wielcy
a my podporządkowani sugestii
wbrew własnej woli ulegamy
obnażając ukryte słabości.




23.01.2004.

kazap57