Jeszcze bije...

Czy jest ono czerwone ?
Czy białe na wskroś na popiół spalone ?
Jakie jest powiedz bo nie widzę sam !
Tak czułe czy twarde jak głaz ?
Przezroczyste czy ciągle jednolite ?
Jakie jest! Silne czy wiotkie jak źdźbło trawy na wietrze... jak gałęzie wierzby
Jakby walczyło na wojnie- tyle blizn i ran nosi
Na sobie tyle blizn po kłamstwach i nieszczerości...
Tyle osób w nim mieszkało lecz wszystkie wyszły nagle więc jakie jest w końcu ?
Za małe by kochać czy za duże by się w nim nie zgubić ?
Kto mapę mi ukradł i nieszczerości wbił sztylet prosto w plecy ?
Ja nie wiem czy je miałem kiedykolwiek w ogóle!
W końcu jak mam pamiętać skoro to wszystko było obłudy krzykiem wiecznie trawiącym moje wnętrzności!
Moje trzewia, przeżarte przez konieczność poczucia przez chwilę na ziemi nieba!
Jakież to puste ofiarować komuś serce! tylko po by samemu czuć się lepiej!
Poświęcenie to żadne bo przecież robiłem to dla siebie... a one... dla kogo ? Przecież kochając nie chcesz sprawiać bólu?! Więc czy wiesz co to miłość ? czy mylisz ją z zabijaniem nudy ? Pobawić się możesz każdym moim nerwem, każdym honorem i każdą godnością! Zabierz to wszystko bo przecież karmisz się moim cierpieniem!
Odpłacam w ten sposób Tobie za wszystkie niemoje złe czyny!
I pokornie proszę
niech ci którzy cię wspierali w złych dążeniach do gorszych jeszcze rzeczy
sztyletami raz jeszcze między moje żebra trafiali tym razem niechaj dojdą mizerykordią aż do mego serca!
A może nie mam go wcale już i mieć nie będę... bo i po co ?
Czuć bólu więcej już nie chcę !

Drake