okruchy dnia zmiatam je delikatnie szczelnie zamkam od świtu do nocy tysiące stóp depcze miejsce gdzie siedział człowiek tam znów ktoś płakał za miłością każdy skrawek opowiada historii tysiące jutro zerwą chodnika płyty nikt nie usłyszy szeptu nieistotnego człowieczego bytu
Adamo70
