droga do raju

powiedział Pan
do ludu wybranego
''pójdźcie za mną
a ja wam pobłogosławię
nie będziecie łaknąć
ni picia ni jadła
złotego cielca będziecie mieć
za nic''

odpowiedzieli mu
głosami pełnymi zapału
z wiarą
''prowadź nas o Panie
a my pójdziemy
gdzie Twe stopy podążą
tam i nasze ślad zostawią''

i poszedł Pan drogą ciernistą
pełną kamieni i wężów jadowitych
gdzie każde drzewo szumiało złowrogo
a rzeki karmazynu miały kolor
prowadził ich ku bramom raju
nie oglądając się za siebie

szeptali miedzy sobą
bracia i siostry narodu wybranego
że nie taki los sobie wybrali
pełen cierpienia i wiecznej trwogi
i poczęli odchodzić wpierw z lękiem
by później nie kryć się wcale

a Pan szedł dalej swą ścieżką
i stanął przed bramą wiecznego szczęścia
spojrzał za siebie
i ujrzał garstkę
tych co trudy przetrwali
i rzekł im
''do was należą klucze tego miejsca
lecz teraz wróćcie do tych co zbłądzili
powiedzcie że na nich czekam
bo bez nich puste będzie me królestwo''

zdziwili się ci co tam słuchali
słów tego co prowadził ich tak długo
że teraz muszą szukać tych
co łatwiejszą wybrali drogę

wtedy im rzekł głosem ojcowskim
''oni cierpienia zaznali w swym pędzie
którego wy nie poznacie nigdy
idźcie więc moi wybrani
i przyprowadźcie do mnie tych
co mnie wołają w swej biedzie''

poszli więc w drogę powrotną
i pokolenia już przeminęły
a Pan wciąż czeka na tych co kiedyś
zbłądzili na ścieżkach
swego życia

Adamo70