żona i kochanka

błądzę w świetle słońca
mrok mą domeną
tam pewnie stawiam kroki
on mym świtem i dniem

poświata latarni moim słońcem
cienie przyjaciółmi wiernymi
szum wiatru głosami
z nim prowadzę rozmowę bez słów

noc mą żoną i kochanką
rozkoszy dawczyni najpiękniejszą
ona pozwala zapomnieć o samotności
otaczając mnie chłodem swoich skrzydeł

Adamo70