Tam pustka, tam cisza,
Tam tysiące dusz ziemią oddycha.
Ich ciała z marmuru ulepione,
Ruszyć sie nie moga w żadną stronę.
Ich zimne włosy wiatr rozwiewa,
Popioły garściami rozsiewa po drzewach.
I tylko jedną zmęczoną duszę
Dosięga promień Słońca w ciszy.
