Ocalenie

widziałam dziwnych ludzi
byli przewodnikami złych bogów
swoimi głosami
odcinali nam ręce
przybite do krzyża
na szczycie żelaznej wieży
straszliwe krzyki
rozpruwały nasze wnętrza
a oni ukryci w ciemnościach
patrzyli na nas
byliśmy świadomi
bólu i śmierci
artystami piekieł
zabójcami duchów
a w przerażających myślach
dziećmi duchów
byliśmy sami
nie potrzebowaliśmy nikogo
nadszedł koniec wszelkiej radości
zostaliśmy ocaleni



Mila

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2011-10-16 19:13
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Mila > < wiersze >
kazap57 | 2011-10-16 21:07 |
niesamowity klimat, czytając poczułem dreszcze - owoce utraty - to jak retrospekcja chwil
rafal | 2011-10-16 19:28 |
troche sie przestraszyłem. I cos to rośmieszania całkiem mi nie wychodzi.wiersz niezwykle sugestywny,zimno mi sie zrobiło.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się