Ballada o miłości. Włodzimierz Wysocki

(tłumaczenie z rosyjskiego)

Jak woda światowego wszechpotopu
Zwróciła się na krańce brzegów swych,
Spod piany schodzącego już potoku
Do lądu Miłość wyszła jako mnich,
I rozpłynęła się w powietrzu z tego kroku,
A krok ten w okres sto tysięcy lich...

I dziwakowie – jeszcze tacy są –
Wdychają piersią z mieszaniną tą,
Ani nagrody nie chcą, ani kary, –
I, myśląc, że ich oddech niby co,
W takt podpadają w ten że czas na zło
Takiegoż nierównego tchu koszary.

Zakochanym pościelę od pól –
Niech śpiewają na jawie i w snach!..
Oddech mam, a więc kocham przez ból!
Kocham wciąż, a więc żyję w mych dniach!

Lecz dużo będzie tych wędrówek i tułaczek:
Miłosny Kraj jest wielkim krajem snów!
Ze swych rycerzy – do prób cięzkich znaczy –
Wciąż srożej będzie pytać znów i znów:
Zażąda rozłąk i odstępów raczej,
Pozbawi też spokoju, słów i snów...

Lecz tych szaleńców też nie zwrócić wstecz –
Już w zgodzie są zapłacić za tę rzecz
Za wszelką cenę – ryzykować życiem, –
Żeby oszczędzić od zerwania nici,
Cudownej niewidocznej nici wręcz,
Co między nimi przeciągnięto byciem.

Zakochanym pościelę od pól –
Niech śpiewają na jawie i w snach!..
Oddech mam, a więc kocham przez ból!
Kocham wciąż, a więc żyję w mych dniach!

Lecz wielu zakrztusiwszych się miłością
Nie sięgnąć krzykiem – jak nie wołaj ich, –
Ich liczy fama z pustosłowną kością,
Lecz ich rachunek zamieszany jest na krwi.
A my stawiamy świecy jegomościom
Zgubionym od miłosnej wielkiej gry.

I duszom ich się daje w kwiatach brnąć,
I głosom ich się daje zlać się, wspiąć.
I wieczność w jednym tchu jest zawsze wsparta,
Dla spotkań się z westchnieniem w ręce wziąć –
Na kruchych mostach i odcinkach łącz,
Na wąskich skrzyżowaniach tego świata.

Tych wybranych oszołamiał świeży wiatr,
Walił z nóg i z martwych wskrzeszał znów, –
Przeto że, gdyż nie miał kochać świat –
Więc nie żył i nie miał tchu dla snów.

--------------------------------------------------

Włodzimierz Wysocki, przekład Walentego Walewskiego

Walenty_Walewski