Ręce miłej przy sercu mam, oczach mych,
I oczyma wciąż czuję łagodność twych rąk.
Na kolana upadam od łez mych, jak mnich.
Proszę: zabierz mój przestrach przez uczuć krąg!
Rwiąc się w ślepym zapale ku nogom przez krzyk,
Rzucam razem z nim lęk mój i zachwyt ze snów!..
Dziś w porywie jak gdyby na chwilę, na mig
Moje serce wyrwałem dla miłej bez słów.
