NA ŁĄCE

(bajka)


Groźny krokodyl wstał wściekły rano,
bo na śniadanie nic mu nie dano.
Głód ściska, skręca, grają wnętrzności,
przekrwione oczy pełne ma złości.

Przeczyścił zęby, minęła chwila,
pomyślał: dzisiaj złapię motyla.

Wziął siatkę, przerzucił ją przez ramię,
z zacięciem ruszył na polowanie.

Stanął na łące z torbą przy pasie.
Jeśli nie motyl to wpadnie ptaszę.
Niezgrabnie biega, siatką wywija,
trudno utrzymać mu trzonek kija.

Motyle sprytnie go omijają,
śmieją się, drażnią , na nos siadają.

Wściekłość rozsadza ogromne cielsko,
stracił całą cierpliwość anielską.

Nagle coś spada na niego z góry,
wiąże pysk i krępuje pazury,
ktoś wkłada go do drewnianej paki.
Żegnajcie ryby, żaby, ślimaki!

Oj nędzny finał mu zgotowano.
Nie on motyla - jego złapano.

Wiec w swej pamięci proszę zachować
by na motyle już nie polować.
Jeśli zaś życie tobie obrzydło,
zaczniesz polować – możesz wpaść w sidło.






Ewa Krzywka

Ewa_Krzywa