jesienne umieranie w światłach sennych w szelestach parku czuję chłód własnych dłoni przykładam do skroni odroczony wyrok jesteś moim obrońcą lecz ja nie zasługuję w wietrze- liściach które ze mną odchodzą starzeję się tak szybko sam się rozsypuję nad rzeką...
ghost028
