Miłość astronauty

                            na rocznicę programu «Sojuz-Apollo»

Tak, miłość astronauty to wielka jednak rzecz,
Lecz jak uczucie wszelkie, co jest na Ziemi tej,
Nie łowi się w jeziorze niebieskim niby leszcz,
Nie łowi się w kosmosie na statku niby klej.

Tak, miłość astronauty to boski losu dar,
Jest drożej niż nagrody, tytuły albo fach.
Bo miłość go wybiera z czeredy nie dla kar
Za to, że rad jest Ziemi jak żonie w swoich dniach.

Tak, miłość astronauty to przystań dobrych prawd,
Co ciągnie go ku niebu jak niewidzialna nić.
Być astronautą także jest kosmonautą być,
I kochać gwiazdy warto jak Ziemię kochać rad.

Walenty_Walewski